Australische Bulldogs zijn geweldige huisdieren voor kinderen en zijn erg kalm. Ze houden van aandacht en een goede nekkras en zullen je veel kusjes geven (d.w.z. behalve dat ze uitstekende huisdieren zijn, zijn ze ook geweldige waakhonden en blaffen ze om indringers te waarschuwen. Er zijn veel redenen waarom uw Australische Bulldog's nachts zou kunnen blaffen.
Dit omvat zorgen, alert of verveling, eenzaamheid, aandacht zoeken, niet genoeg lichaamsbeweging en meer. Hoewel al deze factoren ervoor kunnen zorgen dat uw Australische Bulldog's nachts blaft, zijn de antwoorden vrij eenvoudig. Aussie Bulldogs zijn van nature een vrij rustig hondenras. Ze zijn van nature ook heel vriendelijk naar mensen toe.
Ze kunnen echter blaffen om te waarschuwen voor mogelijke indringers, of wat zij zien als een potentiële bedreiging voor hun familie. Dat maakt ze goede waakhonden, maar over het algemeen geen goede waakhonden. Ze zijn goede waakhonden, maar tonen zelden agressie jegens mensen. Een voldoende gesocialiseerde Australische Bulldog kan goed overweg met andere honden en huisdieren, ondanks dat hij dominant is ten opzichte van andere honden op zijn grondgebied.
U moet dus onmiddellijk beginnen met het trainen van uw puppy en hem socialiseren. De puppyjaren kunnen zeer beïnvloedbaar zijn en mogen niet worden verspild. Meestal hebben Australische Bulldog-nesten vier tot negen puppy's. In de regel zou je van de moeder moeten verwachten dat ze zeven puppy's in haar nest heeft, wat het gemiddelde aantal is voor een Australische Bulldog-mama.
Dit ras heeft een onderhoudsarme, fijne kortharige vacht die maar een paar keer per week hoeft te worden geborsteld. Om infectie te voorkomen en het risico op dermatitis te verminderen, moet u de rimpels en plooien van de hond afvegen met een warme, vochtige doek en vervolgens grondig drogen. De fokker van Aussie Bulldogs voegde ook genen van andere rassen toe om te helpen bij de bekende gezondheidsproblemen van de Engelse Bulldog. De Aussie Bulldog heeft wel een paar gezondheidsproblemen, maar is aanzienlijk gezonder dan hun Engelse voorgangers.
Aussie Bulldogs zien er angstaanjagend uit, en iedereen die er niet zou moeten zijn, trekt zich meestal terug wanneer ze de gespierde Australische Bulldog tegenkomen. Hoewel hij qua uiterlijk lijkt op de Engelse Bulldog, heeft de Australische Bulldog een minder geplette snuit, langere benen en minder rimpels. Hoewel de Aussie Bulldog vaak wordt aangezien voor de Engelse Bulldog, zijn veel subtiele verschillen onmiskenbaar bij nader inzien. Er is een duidelijke familiegelijkenis tussen de Australische Bulldog en de Engelse Bulldog, maar bewijs van de genen van andere rassen, zoals de Bullmastiff en de Boxer, is duidelijk.
Mensen met een verhoogd risico op allergieën willen misschien voorzichtig zijn, want hoewel Aussie Bulldogs minder kwijlen dan sommige andere bulldog-rassen, kwijlen ze nog steeds en kan het hun eigenaren treffen met de neiging om allergieën te krijgen. Ze deelden hetzelfde doel omdat ze allebei een uniek ras Australische Bulldog wilden ontwikkelen dat hetzelfde uitstekende temperament vertoonde, en conformatie als de Engelse Bulldog, maar met een aanzienlijk betere gezondheid en grotere fysieke en atletische vaardigheden. Hoewel iets actiever (sommigen zeggen misschien minder lui) dan Engelse buldoggen, is de Aussie-bulldog tevreden met een matige wandeling of twee per dag. Hoewel de fokkers van de Australische Bulldog ervoor zorgden om de ernst van sommige van deze omstandigheden te verminderen, blijft warm weer riskant voor Aussie Bulldogs.
Naar de mening van de beste Australische Bulldog-hondenexperts scoren Australische Bulldog-honden van de 5 in hun blafniveau. Rescue Clubs for Australian Bulldogs zijn organisaties die Aussie Bulldogs helpen die nieuwe huizen nodig hebben. Met de Engelse bulldog als matige tot lage shedder en de Bullmastiff een gematigde shedder. Het ras werd aanvankelijk gefokt om grote dieren zoals stieren te bestrijden, dus Bulldogs zijn extravert dan andere rassen, wat ook geldt voor de Australische Bulldog.
Ze bereikten dit met wat hulp van grotere Bulldog-types, zoals Mastiffs, Boxers en Engelse Staffordshire Bull Terriers. De mannelijke Engelse Bulldog die eigendom is van Pip Nobes, inwoner van Queensland, had begin jaren negentig veel medische problemen.
